Feliks Piotr (1883–1941), dyrektor gimnazjum polskiego w Orłowej na Śląsku Cieszyńskim (Zaolzie) i prezes Macierzy Szkolnej w Czechosłowacji, urodził się 11 VI w Bierówce koło Jasła jako syn robotnika. Do gimnazjum uczęszczał w Jaśle; na ławie szkolnej należał do tajnej organizacji uczniowskiej, której oddał swoją własną bibliotekę literacką do użytku. Po ukończeniu gimnazjum odbył studia filologiczne w Uniw. Jag. w Krakowie oraz przez rok jeden w Monachium, po czym pracował jako naucz. gimn. W r. 1910 rozpoczął pracę w prywatnym gimnazjum realnym im. J. Słowackiego w Orłowej, założonym w r. 1909 przez Macierz Szkolną Księstwa Cieszyńskiego i T-wo Szkoły Ludowej. Z uczelnią tą zrosło się nazwisko F. na długie lata. Od r. 1914 objął F. dyrekcję tego zakładu i walczył z energią w czasie całej wojny z licznymi trudnościami, które zagrażały istnieniu gimnazjum. Przebrnąwszy z trudem jako kierownik zakładu przez lata wojenne, przed nowymi stanął trudnościami po wojnie, kiedy to Śląsk Ciesz. stał się przedmiotem sporów między Czechosłowacją a Polską. F. wziął czynny udział w pracach Rady Narodowej ks. Cieszyńskiego, będącej reprezentacją Polaków Śląska Cieszyńskiego. Od 15 V 1920, w związku z rozruchami na terenie plebiscytowym, gimnazjum zamknięto, a większość członków grona naucz. wraz z kierownikiem władze czeskie internowały; F. dopiero po 3 tygodniach został zwolniony na skutek interwencji komisji alianckiej w Cieszynie. Po podziale Śląska Ciesz. 28 VII 1920, kiedy Orłowa znalazła się w obrębie Republiki Czechosłowackiej, wrócił F. do Orłowej i zabiegał, by uzyskać pozwolenie na otwarcie tej jedynej szkoły średniej dla ludności polskiej, która znalazła się w Czechosłowacji. Starania jego uwieńczone zostały pomyślnym skutkiem. 17 IX 1920 gimnazjum zostało ponownie otwarte, a F. został jego dyrektorem, mianowanym zrazu tylko przez Macierz Szkolną, a później także przez władze szkolne. Godność tę sprawował aż do wybuchu drugiej wojny światowej. Praca w Macierzy Szkolnej w Czechosłowacji, która utrzymywała gimnazjum orłowskie, stała się dla F-a drugą ważną dziedziną działania. Najpierw jako I wiceprezes (1923–1930), a od r. 1931 jako prezes kierował życiem polskim na Śląsku czeskim, doprowadzając sprawy oświaty polskiej i kultury na tym terenie do rozkwitu. Szczególną troską otoczył F. bursę orłowską, zajmował się fundowaniem stypendiów i opieką nad akademicką »Jednością«, lecz nie szczędził także trudów i zabiegów, zmierzających do utrzymania i pomnożenia innych szkół różnego typu, a także podniesienia w nich poziomu nauczania. Polskie życie kulturalno-oświatowe na Śląsku czeskim przed r. 1938 miało w nim niestrudzonego patrona, organizatora i pracownika. Działał też w T-wie Nauczycieli Polskich w Czechosłowacji, Związku Chórów Polskich i in. Po objęciu Zaolzia przez Polskę w r. 1938 i upaństwowieniu gimn. orłowskiego F. pozostał nadal na swym stanowisku. Macierz Szkolna, rozdzielona w r. 1921 na dwie organizacje, zjednoczyła się w r. 1939, obierając F. swym prezesem Zarządu Głównego. Z wybuchem drugiej wojny światowej (1939) osiadł F. w Krakowie, przyjmując posadę nauczyciela gimn. Za organizowanie pomocy dla uchodźców z Cieszyńskiego został aresztowany i osadzony w więzieniu, skąd wkrótce potem wywieziono go do obozu w Oświęcimiu. W dniu 3 lub 12 VII 1941 rozstrzelano go przy pracy w tzw. Kiesgrube, poza obrębem samego obozu. Wdowa po F-sie wraz z dwiema córkami zamieszkała po wojnie w Cieszynie. Gimnazjum orłowskie, powołane z powrotem do życia i upaństwowione przez Czechów, uczciło pamięć swego zamordowanego dyrektora w dniu ponownego otwarcia szkoły (1 X 1945) i na osobnej, uroczystej akademii żałobnej (16 XII 1945).
Księga Pam. pryw. pol. gimn. real. im. J. Słowackiego w Orłowej, wydana z okazji 25-lecia istnienia zakładu, Orłowa 1934; drukowane Sprawozdania Macierzy Szkolnej w Czechosłowacji, w szczególności Spr. jubileuszowe, 1885–1935, oraz ostatnie za rok 1938, gdzie m. i. artykuł Feliksa 18 lat zmagań (s. 65–75); Ostatnie przemówienie F., wygłoszone na uroczystym nadzw. walnym Zgromadzeniu Macierzy Szkolnej w Cieszynie w dniu 16 IV 1939 ogłosiło »Zaranie Śląskie«, 1939, nr 2–4, s. 135–9; dwa wspomnienia pośm., napisane przez wychowanków orłowskiego gimn.: Taraba Gustaw, Komunikat Instytutu Śląskiego w Katowicach, seria V, nr 15; [Drozd Alojzy], Ci, którzy odeszli… W Obronie Prawdy, 1947, nr 37; Informacje K. Popiołka.
Ludwik Brożek